Artikel Budaya

PRASANGKA KESENIAN LEDHEK

Kesenian inggih menika bagian saking budaya saha sarana ingkang dipunginakaken kangge ekspresi rasa kaendahan ingkang wonten ing jiwa manungsa. Kajaba kangge ekspresi rasa kaendahan saking jiwa manungsa, kesenian gadahi fungsi sanesipun. Kadosta , mitos funsinipun nemtokaken norma kangge perilaku ingkang teratur sarta nerusaken adat saha nilai– nilai kabudayan. Minangka Umum, kesenian saged ngraketaken solidaritas masyarakat. Menawi seni tari inggih menika kaendahan ekspresi jiwa manungsa ingkang dipundungkap saking wujud gerak awak ingkang saged mujudaken kaendahan. Wonten ing Artikel menika badhe dipunrembag babagan Tari Tayub (ledhek) ing jaman sakmenika kathah masyarakat ingkang gadahi pikiran negative babagan Tayub. Tari Tayub inggih menika salah satunggaling kesenian Jawi ingkang ngandut unsur kaendahan saha serasining gerak. Tarian menika mirip kalian tarian jaipong saking Jawa Barat. Unsur kaendahan menika saking kemampuanipun penari anggenipun nari. Tari tayub mirip kalian tari Gambyong ingkang luwih populer saking Jawa Tengah. Tarian menika saged dipuntanggap wonten ing adicara pawiwahan, tetakan, sarta adicara kadosta dinten kamardikan 17 agustus. Anggota ingkang nderek wonten ing kesenian menika wonten sinden, pengrawit sarta penari khususipun wanita. Penari tari tayub saged dipunlakoni piyambak utawi sareng – sareng. Penari tari tayub asring dipunkenal ledhek. Sesepuh tayub menehi artos bilih tayub menika tegesipun ditata ben guyub, filosofi ingkang dipuntanemaken wonten ing tayub menika dados kesenian kangge kekancan. Nilai dasaripun inggih menika sami wigatining kangge apresiasi jiwa saha bakat seni, minangka kemampuan pengrawit utawi penarinipun. Wonten ing perkembanganipun saged dipunmaknai menawi tradisi menika wujud silaturahmi. Saking awalipun Tayub inggih menika seni gambyong istana, ingkang wonten ing perkembanganipun kedah saged dados seni rakyat, ingkang dipandang saking sisi mesumipun, saha kualitasipun rendah. Dene waranggono kedah nglibataken penonton ngginakaken cara narik ngangem selendang supados para penonton saged nderek nari, ananging biasanipun ingkang dipuntarik menika para pria, amargi saweranipun katah. Saking tradisi menika katah anggapan masyarakat ingkang negative babagan kesenian tayub. Namung saking perkembangan jaman, kabiasaan warisan penjajah menika sampun luntur. Busana ingkang dipunginakaken penari ing jaman sakmenika ngalami pergeseran. Menawi ing jaman rumiyin busana ingkang dipunginakaken penari menika, biasanipun namung ngginakaken kemben. Ananging ing jaman sakmenika sampun luwih sopan.busana ingkang dipunginakaken kayata busana wanita adat Jawa. Kesan negativi ingkang sampun dipuntujukaken kangge penari Tayub menika katah ingkang mboten setuju. Miturut salah satunggal penari Tayub, dipuntingali saking busananipun penari Tayub menika luwih sopan tinimbang penyanyi dangdut utawi campur sari. Busana penari tayub ing jaman sakmenika sampun beda kalian penari tayub ing jaman rumiyin. Ananging para penyanyi dangdut utawi penyanyi campursari ingkang sampun tampil wonten ing TV, kadang taksih ngginakaken busana ingkang seksi. Para penari tayub mboten rela menawi penari dipunomong negative. Tayub ing jaman sakmenika sampun beda kalian ing jaman rumiyin, jaman sakmenika sampun boten wonten kebiasan ingkang negatif kayata ing jaman rumiyin. Meski perkembanganipun wonten ing lingkungan music modern, popularitas Tayub menika taksih katah ingkang nanggap. Kesenian menika saged katah dipunpanggihaken wonten ing adicara-adicara hajatan wonten ing dhusun. Perkembangan music-musik modern menika dipunkhawatiraken saged ngilangaken kesenian Tayub, menawi mboten dipunuri-uri. Wonten ing kabupaten Sragen wonten seniman-seniwati ingkang taksih nguri-uri saha peduli kalian kesenian menika. saha wonten kanca ingkang sampun nyiptakaken syair-syair gendhing pengirig kesenian tayub, ancasipun inggih menika supados kesenian menika saged tetep lestantun. Salah satunggaling upaya kangge nglestentunaken kesenian tayub, menawi wonten ing adicara resmi mboten jarang kesenian tayub menika dipunpentasaken. Kesenian menika mboten saged dipundadosaken tumpuan pagesangan, perkembangan kesenian menika mboten mati. Ananging biasanipun kesenian Tayub menika dipunpentasaken wonten ing wayah ndalu, saengga ing wayah siyang para group kesenian menika saged pados penghasilan sanesipun, biasanipun pagaweanipun menika dados tani, tukang saha wirausaha ingkang gadahi usaha cilik-cilikan.